Nga Jonida Hitoveizi
Kur mbërrita unë
Gjethet kishin rënë në Paris i dashur
Pemët nuk flisnin tjetër gjuhë
Veç ftohtësisë së lakuriqtë pas braktisjes
Kur mbërrita unë
Ndjeva ty, në metrot që dikur më pate thënë se të çonin gjithkund
E asnjëra tek ty
Kur mbërrita unë, nuk kishte më stinë
Ne të dy tashmë ishim
Banorë të harrimit
Më thua dot i dashur
A ka më shtigje kthimi!
