PANJË E NGRIRË
Panja im’ e ngrirë, lakuriq moj e gjorë,
Qysh të rrëgjoi kështu stuhia e borës?
Thuamë ç’ke parë? Mos dëgjove gjë vallë?
A ndoshta shëtitje nga fshati pate dalë?
Mu si një rojtar tapë rrugës duke ecur
Që i merren këmbët në mes borës ke ngecur.
Dhe mua, ah! s’më mbajnë më këmbët tani,
Kur ndaj të gdhirë kthehem tapë në shtëpi.
Sa herë gjej një shelg, a takoj ndonjë pishë,
Këngë vere u këndoj në mes të stuhisë.
Sa për vete, me panjën përgjasoj, o miq,
Veçse krejt i bleruar dhe jo lakuriq.
Dhe i dehur xurxull, më ikën fare turpi,
Fort shtërngoj mështeknën, si një femër pas trupit.
© shqipëroi nga rusishtja Maksim Rakipaj
