këtë gru që ec në mu
trupi nuk e nxen ma
vedit i ban vend me thika
ma çan mishin përbrenda jashtë
gjakun ma pin
më len pa fjetë
më len pa hangër
me fjalë e mban frymën
me sytë e mij sheh
a thu se jemi dy
e më përqesh
e më vajton
si të kisha vdekë
e si e marrë këndon
e kërcen
me kambët lidhë për këpucë
kjo gru që ec në mu
(Entela Tabaku Sorman)
