Fernando Pessoa
Dashuria, kur shfaqet,
nuk di të shfaqet.
Di mirë ta shohë,
Por nuk di t’i flasë.
Kush do ta thotë at’ që ndjen
Nuk di ç’ka për të thënë.
Flet: ngjan se gënjen…
Hesht: ngjan se harron
Ah, veç ta gjente ajo,
Të mundej të mbante vesh a të vështronte,
E nëse një vështrim të mjaftonte
Për ta ditur se po e dashuroj!
Por kush ndjen shumë, hesht;
Kush do të thotë sa ndjen
Mbetet pa shpirt e as bëzan,
Mbetet fillikat, krejt!
Por sikur këtë të mundja t‘ia rrëfeja
At’ që të rrëfej nuk guxoj,
Më nuk do kisha pse i flisja
Se pse po i flas…
Perktheu nga portugalishtja: Suadela Balliu
