Mund të ketë pak përjetime të gjalla që tregojnë se si ndihesh të biesh në dashuri më dikë, se sa pikturat e Chagal për të shoqen. Produksioni i Kneehigh për çiftin hapet në Bristol Old Vic dhe është Daniel Jamieson që rigjurmon historinë e çiftit. Sipas “The Guardian” që nga momenti që ranë në dashuri me njëri-tjetrin më 1909, Marc Chagall dhe gruaja e tij, Bella, duket se ndanin një mënyrë të veçantë së pari të botës. Bella ishte një shkrimtare e talentuar dhe përshkrimi i saj për takimin e tyre të parë është si një pikturë Chagall më fjalë: “Kur mund të kapje një çast sytë e tij, ata ishin si blu si të kishin rënë drejt e nga qielli. Ata ishin sy të çuditshëm … të gjatë, në formë bajameje… dhe secili duket se lundronte drejt vetes, si një varkë të vogël”.
Bella u bë shpejt muza e Markut dhe vazhdoi të vizitojë pikturat e tij për pjesën tjetër të jetës. Shpesh ai e tregonte veten dhe Bellën duke fluturuar së bashku, sikur gëzimi i tyre të kishte forcë të tillë fizike sa të anulonte ligjin e vetë gravitetit. Në ‘Ditëlindje’, ata duken të befasuar nga fluturimi i tyre, në ngjitje drejt tavanit si dy flluska të habitura në ekstazi. Në “Mbi qytet”, ata kalojnë sipër Vitebskut, në Bjellorusi, si dikush që fluturon në ëndrra, në mënyrë unike të privilegjuar të ndajnë të njëjtin ëndërrim lundrues. MUnd të ketë pak përjetime më të gjalla në art (që tregojnë) si ndihet kur je i dashuruar.
Historia e Chagallëve është përmendur edhe për shkak se ata përjetuan aq shumë nga historia e shekullit të 20-të. Në vitin 1911, duke e lënë Bellan në Rusi, Marc bëri shumëçka në Paris, që ishte qendra e lëvizjes moderniste në artin perëndimor. Ai shpejt shtoi diçka revolucionare. “Nën ndikimin e tij, metaforë bëri hyrjen e saj triumfale në pikturën moderne,” thotë André Breton, i cili e quajti Chagall-in babain e surrealizmit.
Marc u rikthye në Vitebsk më 1914 që të martohej me Bella-n. ata mbetën në Rusi për shkak të luftës botërore. Shkuan në Shën Petersburg dhe e gjetën vetën spekatorë të revolucionit rus.
Pastaj, për një moment të shkurtër e marramendës,pati një lloj avangarde në artin rus dhe Marc-u u ftua të jetë komisar i arteve pamore. Bella ndjeshme e këshilloi të thoshte jo, por ai pranoi ofertën për të ngritur një shkollë të re arti në Vitebsk. Opinioni zyrtar, megjithatë, u ngurtësua shpejt për atë që ishte arti i duhur proletar dhe Marc u detyrua të japë dorëheqjen nga shkolla. Bella e kishte lënë pas dore prej kohësh shkrimin e saj për të mbështetur Marc në pikturën e tij, por gjatë viteve të fundit të jetës së saj në mërgim në Nju Jork ajo u zhvendos për të shkruar një biografi lirikë në Yiddish, Burning Lights, për fëmijërinë e saj në Vitebsk. Në vitin 1944 ajo vdiq nga një infeksion në fyt që tani do të shërohej lehtë me antibiotikë./Pasqyre.al
