Edvin Kukunja
u takuam
një mikeshë u bë sebeb
ti ishe fjalëlumë
unë i heshtur lexoja fjalëbuzët e tua
i dashur Dor
kanë kaluar gati 3 vjet nga ajo ditë
nuk di pse vendosa të kthehesha
lashë gjithçka kisha pas
miq
familje
kujtime
rrugë
birrarinë time të preferuar
bibliotekën
kafenenë
parkun ku shëtisja
kodrat
dhe kthinat e atij qyteti ku u rrita
u ktheva
por nuk të gënjej
nuk u ktheva për ty
gjuhën time e njihja
vetëm nëpërmjet kujtimeve
dhe pse i gjallë ish qyteti
të gjalla fytyrat
e gjallë ish ajo
dhe dëshira për të
akoma dhe tani
ti e di shumë mirë
kur takon njeriun për ty
dhe e humb atë
gjithçka është e mundur
përveç dashurisë
kam lundruar
nëpër tymnaja baresh dhe lokalesh
nëpër rrugët e baltosura të këtij qyteti
kam shkëmbyer lëngje dhe fjalë me qënie
njerëz si unë e si ty
njoha miq
dëshira
dikë që më mësoi si ta merrja vehten
pas një nate alkoli
vezë të skuqura sallam kafelate dhe shumë ujë
kam njohur kë njerëzinë e vë në korniza
dëfrehet me cinizmin e tij
dikë tjetër me një sens ironie delikat
të tjerë me një besnikëri të pashpresuar
kam njohur vargje
balerinën
virgjerëshen dhe kurvën
kam njohur shpirtin e këtij qyteti
dhe pikërisht aty
në pisllëkun e tij
aty ku ai kalbet e qelbet
aty kam gjetur ëndrrën tënde Dor
ëndrrën për trupin e femrës
djersën dhe shijen e mishit të saj
atë dëshirë për brendinë e saj të qullët
po ashtu si ti
indiferencën e banakut
ftohtësinë e gotës së alkolit
dhe qëndrueshmërinë e cigares
aty ku sinqeriteti mungon
Dor unë edhe ti
dashuruam të njëjtin qytet
po ato kthina
po atë perversitet mbuluar me tisin e traditës
shpirtin e ndotur e të indoktrinuar
prej ideologjisë të kurvëruar
qenie të shpërfytyruara prej frikës
dhe babëzisë për sende të pavlera
unë edhe ti
kërkuam po atë thesar
atë thesar që e humbën në fëmijëri
dashurinë e sinqertë
buzëqeshjen
trupin
aromën e saj
ne bëmë dashuri me ëndrrën
për të mos u kthyer më
ti ike
unë u ktheva
por për të dy kthimi është i pamundur
ti hesht
me heshtjen e tokës që të mbart në gjirin e saj
unë hesht me heshtjen e zhurmshme
të kthinave të këtij qyteti
fytyrën e të cilit nuk e ndaj dot
prej fytyrës së saj
thuam Dor
ku fillon qyteti
e ku mbaron ajo
ti nuk ma dhe kurrë këtë përgjigjie
e mua do të më duhet të bëj pa të
*Dori/Teodor Keko
