Për t’ia shtuar edhe më shumë natyrën e jashtëzakonshme Jezusit, Kurani madje e quan «Fjala e Zotit». Dijetarët islamë janë ngatërruar fort në këtë shprehje, të cilën Kurani nuk e përdor për askënd tjetër. Ndaj «selam alejkum» ose paqja qoftë mbi ty, duhet t’u thonë myslimanët fqinjëve të tyre të krishterë më 25 dhjetor, pa hezituar të shtojnë: «Urime Krishtlindjet!» – shkruan në «New York Times» opinionisti turk Mustafa Akyol, autor i librit që botohet së shpejti: «Jezusi Islamik: Si u bë Mbreti i hebrenjve profet i myslimanëve».
Nga Mustafa Akyol
Miliarda të krishterë anembanë botës mezi po presin fundjavën për t’i festuar Krishtlindjet. Por besimtarët e bashkësisë së dytë më të madhe fetare në botë, myslimanët, nuk ndajnë të njëjtën ndjenjë të mahnitjes. Në disa shtete me shumicë myslimane, si në Arabinë Saudite, Brunej dhe Somali, Krishtlindjet janë të ndaluara. Në Turqi, në shtetin tim, nuk janë ilegale, por disa grupe islamike ende organizojnë protesta të përvitshme kundër pemëve të Krishtlindjeve dhe veshjeve të Babadimrit, që i konsiderojnë imponime perëndimore.
Njëherësh, shumë myslimanë anembanë botës tregojnë respekt të madh për fqinjët e tyre të krishterë, madje edhe festojnë me ta në ditën e tyre të shenjtë. Në mesin e tyre përfshihen edhe pronarët e një restoranti turk në Londër, të cilët kanë vendosur të ofrojë një vakt falas Krishtlindjesh për të pastrehët dhe pleqtë, dhe është një biznesmen në Bagdad që ka dekoruar një pemë Krishtlindjesh në shenjë solidariteti me të krishterët e persekutuar prej «Shtetit Islamik» të vetëshpallur.
Mirë e kanë këta myslimanë që tregohen miqësorë ndaj të krishterëve, dhe jo vetëm pse është virtyt të tregosh respekt për fetë e tjera. Ata kanë të drejtë për shkak se Krishtlindjet janë festë e lindjes së mrekullueshme të Jezusit, që është temë e fuqishme jo vetëm në Dhiatën e Re, por edhe në Kuran.
Dy kaptina të librit të shenjtë mysliman shpalosin hollësisht lindjen e Isajës, që pjesërisht të kujton përshkrimin e dhënë sipas Ungjillit të Lukës.
Dy kaptinat – njëra që ka emrin Mejremja – përshkruajnë këtë grua të admirueshme hebraike, që Zoti e «pastroi» dhe e «dalloi prej të gjitha grave tjera».
Siç thuhet në Kuran, një engjëll iu afrua Mejremes një ditë dhe i tha se Zoti kishte vendosur t’ia falte «një djalë të pastër». Mejremja ia ktheu: «Si mund të lind fëmijë kur asnjë burrë nuk më ka prekur?»
Engjëlli iu kundërpërgjigj: «Zoti bën çfarëdo që dëshiron». Pastaj Zoti «frymoi në Mejremin shpirtin tonë» dhe krijoi Isajën, ose Jezusin.
Afërmendsh se ndryshon rrëfimi se si myslimanët rrëfejnë për Jezusin krahasuar prej versionit të krishterë, të cilët edhe festojnë Krishtlindjet. Dhiata e Re thotë se Jezusi u lind në Betlehem në një han, kur Maria ishte me burrin e saj, Jozefin. Në Kuran thuhet se Mejremja e lindi djalin «në një vend të largët», fikall e vetme dhe nën një palmë. Ia vlen të theksohet se rrëfimet që shfaqen në figura kapelash dhe në gjetjet e fundit arkeologjike, përkojnë me versionin e Kuranit për ngjarjet.
Në thelb, Kurani ndryshon me Biblën kur vjen puna te natyra hyjnore e Jezusit. Libri i shenjtë islam ngulmon se ai ishte njeri dhe profet. Vazhdimisht i referohet Jezusi si «Mesi», por ky duket se është nocion i Mesisë siç përshkruhet në judaizëm: shërbëtor i jashtëzakonshëm i Zotit, jo inkarnim i Zotit. Jezusi i Kuranit u dërgohet edhe fëmijëve të Izraelit, zbret që ta «konfirmoj Toranë» dhe predikon monoteizëm unitar. Jezusi islamik, mund të thotë dikush, është më shumë Jezus hebraik.
Për më tepër, islami dhe krishterimi kanë shumëçka të përbashkët në adhurimin e tyre për Isën dhe Mejremen, Jezusin dhe Marinë. Myslimanët janë në fakt të vetmit jo të krishterë në botë që besojnë se Jezusi u lind prej një virgjëreshe.
Myslimanët e kanë marrë këtë si të vërtetë të pakontestueshme për shekuj me radhë. Interpretuesit mesjetarë të Kuranit debatonin hollësitë si fryma e zotit ishte futur në trupin e Mejremes, duke e marrë për të vërtetë se lindja e virgjëreshës ishte vepër e Zotit. Sayyid Qutbi, fundamentalisti egjiptian i shekullit njëzetë, e përshkroi shtatzëninë e Mejremes si «ngjarjen më të çuditshme që e ka parë ndonjëherë gjatë historisë së vet njerëzimi».
Në një libër që e shkruan më 2002 për të kritikuar islamin, Emir F. Caner dhe Ergun M. Caner, dy turq të konvertuar në krishterim, argumentonin se myslimanët janë më të krishterë në çështjen e lindjes së virgjër se «<të krishterët> liberalë», që kërkojnë interpretime metaforike për mrekullinë mahnitëse.
Për t’ia shtuar edhe më shumë natyrën e jashtëzakonshme Jezusit, Kurani madje e quan «Fjala e Zotit». Dijetarët islamë janë ngatërruar fort në këtë shprehje, të cilën Kurani nuk e përdor për askënd tjetër. Teologët e krishterë janë intriguar edhe ata, sepse u kujton Ungjillin e Gjonit, që përkufizon Jezusin si Fjala e Zotit, «që u bë mish dhe rroi mes nesh».
Interpretimi i këtyre paraleleve ndërmjet Kuranit dhe burimeve të hershme të krishtera varet pjesërisht prej besimit të secilit. Të krishterëve mund t’ua ha mendja se islami e huazoi prej religjionit të tyre. Myslimanët në anën tjetër mund të mendojnë se shumëçka në krishterim ishte profetizuar prej tyre. Por të gjithë ne mund të pajtohemi se këto dy religjione abrahamike, pavarësisht prej konflikteve të hidhura ndonjëherë, kanë shumëçka të përbashkët. Sivjet, me tensionet e larta që po shfaqen ndërmjet shumë myslimanëve dhe të krishterëve në Europë, Shtetet e Bashkuara dhe vendet e tjera, ia vlen të kujtohen këto të përbashkëta.
Nuk ka asnjë dyshim se e kanë shumë gabim të gjithë ata që ua ndaluan të krishterëve Krishtlindjet në Arabinë Saudite dhe Brunej. Megjithëse nuk është festë myslimane, nuk kemi pse t’i kundërshtojmë krishtlindjet. Lindja e mrekullueshme e Jezusit – profetit, Mesisë dhe «Fjalës» së Zotit – nuk ka pse të merret si fyerje prej asnjë myslimani. «Selam alejkum» ose paqja qoftë mbi ty, duhet t’u thonë myslimanët fqinjëve të tyre të krishterë më 25 dhjetor, pa hezituar që të shtojnë: «Urime Krishtlindjet!»
