Shqipëroi: Edon Qesari
_________
Kësaj here lermëni
të jem i lumtur,
kurrgjë s’i ndodhi kujt,
kurrkund nuk gjendem,
rastis vetëm
të jem i lumtur
në të katër cepat
e zemrës, tek eci,
fle apo shkruaj.
Ç’t’i bëj, jam
i lumtur.
Jam më i paanë
se bari
në lëndina,
ndjej lëkurën si pemë të rrudhur,
dhe ujin nën meje,
zogjtë përmbi,
detin si unazë
përreth brezit tim,
prej buke dhe guri është toka
ajri ia merr këngës si kitarrë.
Ti krah meje në rërë,
je rërë,
ti këndon dhe je këngë,
bota
është sot fryma ime
këngë dhe rërë,
bota
është sot goja jote,
lermëni
në gojën tënde dhe në rërë
të jem i lumtur,
të jem i lumtur se po, se marr frymë
dhe se ti merr frymë,
jam i lumtur sepse prek
gjurin tënd
dhe është si të prekësh
lëkurën kaltërore të qiellit
dhe freskinë e tij.
Sot lermëni
të jem i lumtur,
vetëm mua,
me gjithkënd apo askënd,
të jem i lumtur
me barin
dhe rërën
të jem i lumtur
me ajrin dhe tokën,
të jem i lumtur,
me ty, me gojën tënde,
të jem i lumtur.
