Jehuda Amihai
Një grua e përpiktë me prerje të shkurtër flokësh u vë rregull
mendimeve të mia dhe sirtarëve ku mbaj rrobat,
m’i lëviz ndjenjat andej-këndej si të ishin orendi
që zhvendoset në një vendndodhje të re.
Një grua trupi i së cilës është i mbërthyer në brez dhe ndahet preras
në pjesë të sipërme dhe të poshtme,
me sy qelqi të papërshkrueshëm nga uji
që parathonë motin.
Edhe britmat e saj plot vrull ndjekin njëfarë rregulli,
njëra pas tjetrës:
pëllumbeshë e zbutur, pastaj pëllumbeshë e egër,
pastaj pallua, pallua i lënduar, pallua, pallua,
pëllumbeshë e egër, pëllumbeshë e zbutur, pëllumbeshë pëllumbeshë
mëllenjë, mëllenjë, mëllenjë.
Një grua e përpiktë: mbi qilimin e dhomës
këpucët e saj e kanë majën përkundër shtratit.
(Të miat në drejtim të tij.)
Shqip: Edon Qesari
