Nga Jonida Hitoveizi
Në Shqipëri të lindësh femër e bukur gati-gati është një lloj fatkeqësie, në këtë shoqëri e cila vlerësimin e parë që bën për një vajzë, grua, femër është: A është ndonjë çik e mirë? A është e bukur?
Ky është matësi për vlerësimin dhe për zhvlerësimin. Është i tillë, sepse kur leverdis, mirë është të jesh e bukur dhe e kundërta kur duan të të sulmojnë, sërish kthehen tek pamja fizike, të cilën askush prej nesh nuk e ka në dorë.
Për femrat shqiptare bukuria ka qenë një bela në të gjitha kohërat; dikur mbuloheshin e nuk i linin të dilnin jashtë mureve të shtëpisë, pastaj nuk i linin të punonin se gruaja duhet të rrijë brenda, derisa erdhi komunizmi, i cili për hir të së vërtetës deri diku u dha një lloj shuplake këtyre paragjykimeve, por femra ( aq më tepër po të ishte e bukur) kurrë nuk i shpëtoi dhunës së burrave e të grave bashkë.
Gjithmonë të sulmuara, të margjinalizuara. Një metalitet i trishtë që vijon edhe sot, madje më i neveritshëm se kurrë më parë dhe sidomos falë rrjeteve sociale.
Mu kujtuan dy episode sot; shuplaka e shkrimtares dhe botueses Flutura Açka, kur si kundërpërgjigje ndaj një politikani tha se “atyre, politikanëve shqiptarë jetën e zymtë, por luksoze ua kanë zbukurar pikërisht ato femra, që i quajnë prostituta”.
Ndërsa i dyti ishte një koment pervers, që ka qarkulluar si një lajm në rrjetet sociale mbi një foto të një punonjëseje policie, e cila “fatkeqësisht” qenka e bukur dhe sipas po këtyre burrave me mustaqe të rëna, ajo mirë është të punojë si modele jo si police.
Akoma më e shëmtuar bëhet ngjarja, kur përballesh me faktin se portreti i kësaj vajze dhe epitetet ndaj saj, bëhen me qëllim që të goditet ministri përkatës.
Gjëra të tilla, ku femrat në politikë apo jetën publike, shahen vetëm pse janë femra e akoma më keq nëse janë edhe të mira fizikisht, është një fenomen, i nxitur vazhdimisht jo vetëm nga rrjetet sociale, por edhe portale të ndryshme lajmesh.
Stereotipet në shoqërinë tonë se femrat e bukura nuk janë të zgjuara, apo se femrat e bukura nuk janë të moralshme, apo se politika dhe burgu janë vetën për burrat, se ekrani është për burra, se gazetaria është për burra, se shefi është mirë të jetë burrë, se polici duhet të jetë burrë dhe se femrat me uniformë ngjajnë si burra, duhet të marrë fund. Ndoshta është koha që meshkujt të mësojnë të sillen si të tillë. Veç jo nga ata që tmerrohen prej femrave dhe fuqisë së tyre shpirtërore, intelektuale e fizike. Si ata burra, që nëse nuk janë sot, nesër do të jenë baballarë bijash. Dhe si të tillë është koha të lënë shembujt dhe të bëjnë luftën e tyre sot, që vajzat e tyre nesër të mos quhen kurva.
