Garbo nuk ishte martuar asnjëherë dhe krahas roleve dhe jetës si aktore, në të cilat shkëlqeu me bukurinë dhe talentin e saj, ishte në qendër të vëmendjes edhe jeta e saj private.
Greta Garbo lindi më 18 shtator 1905 në Stockholm të Suedisë, emri i saj i vërtetë i lindjes ishte Greta Lovisa Gustafsson. Ishte një aktore suedeze e njohur kryesisht për punën e saj në Shtetet e Bashkuara të Amerikës. Ishte fëmija i tretë i prindërve Karl Alfred Gustafsson dhe Anna Lovisa Johansson Familja jetonte në një apartament të vogël në Blekingegatan nr 32 në Stokholm. Në moshën 14 vjeçare asaj i vdes i ati, me të cilin ishte e lidhur ngushtë, dhe për këtë arsye ajo u detyrua ta ndërpres shkollwn dhe të punojw në një rrojtore, për shkak të gjendjes së rëndë ekonomike në familje. Në dyqanin ku filloi të punonte, ajo u takua me një djalë të ri me emrin Kristian Bergström, djali i themeluesit të dyqanit PUB departament, Pali U. Bergström, i cili asaj i ofroi punë. Fillimisht si modele në reklamat e gazetës, e më pas në reklamat e filmit. Ndërkaq me t’i parë ato reklama drejtori Petschler Erik Artur, i dha asaj një pjesë në filmin e tij, Peter lavire (1922). Nga viti 1922-1924, Gustafsson studioi në Teatrin Mbretëror prestigjioz Dramatik në Stokholm. Atje, ajo u takua me drejtorin Mauritz Stiller, i cili ishte mësuesi i saj, e që i dha emrin në skenë “Greta Garbo”, ku i dha një rol të madh në filmin Saga Gösta Berlings (The Story e Gösta Berling) gjatë vitit 1924. Konsiderohet si një ndër yjet më të mëdha e më enigmatike që ka prodhuar ndonjëherë kinemaja botërore. Është njëra ndër aktoret e para evropiane e cila arriti të bëhet yll në Hollivud në fillim të viteve të tridhjeta në filmat pa zë. Filmat në të cilët me rolet e saj Garbo e arriti suksesin më të madh në karrierë ishin: “Mbretëresha Kristinë”, “Ana Karenina”, “Grand hotel” dhe “Dama me kamelie”. Ajo luajti në “Gösta Berling”, pastaj u shfaq në filmin gjerman “Die 1925 Gasse freudlose” (“Rruga trishtuar” apo “Street of Sorrow”) drejtuar nga GW Pabst dhe bashkë-starring Asta Nielsen. Gjatë filmimit të Gasse freudlose Die (1925) ajo dhe Stiller u sollën në Metro-Goldwyn-Mayer nga Louis B. Mayer. Në shikimin e filmit gjatë një vizite në Berlin, Mayer ishte i impresionuar me drejtimin e Stiller-it, me të cilin ajo u shfaq në film, për Mayerin. Me ngritjen e famës së Garbos, filluan të prishen raportet e saj me mësuesin e saj të parë dhe tani bashkëpunëtorin Stiller. Ai u shkarkua nga MGM dhe u kthye në Suedi në 1927, ku një vit më vonë Stilleri ndërroi jetë. Garbo ishte gjithashtu një mike e ngushtë e Einar Hanson, një aktor suedez i cili ka punuar me të. Ajo pastaj erdhi në Hollywood për të punuar në MGM dhe në Paramount Pictures. Duke arritur sukses të madh si një yll i filmi i heshtur, ajo ishte një nga aktoret apo aktorët të cilët kanë bërë kalimin në film me zë, edhe pse këtë ndryshim e kishte shtyrë një kohë të gjatë. Filmi i saj “Kiss” (1929) ishte i MGM, si filmi i fundit pa dialog (përdoret me muzikë dhe efektet e zërit vetëm). Zëri i saj për herë të parë ishte dëgjuar në “Anna Christie Eugene O’Neill’s” (1930), i cili është publikuar me parullën “Bisedimet Garbo”. Filmi ishte një sukses i madh. Në vitin 1931 Garbo bëri një version të filmit gjerman. Në filmin Grand Hotel (1932), ajo ka luajtur një balerinë ruse me ç’rast korri sukses të madh. Ajo përsëri kishte mosmarrëveshje me MGM, nënshkroi një kontratë të re me një studio në korrik 1932. Ajo ushtron kontrollin e saj të ri, duke pasur për burrin e saj udhëheqës në Queen Christina (1933), Laurence Olivier, zëvendësohet me Gilbert. Në 1935 David O. Selznick donte që ajo të luajë në filmin “Fitorja e zymtë”, por ajo këmbënguli të luajë Ana Kareninën e Tolstoit. Rolin e saj në “Camilie” (1936), së bashku me Robert Taylor, me regji të George Cukor, ajo do ta konsiderojë si paraqitjen të mirë. Ajo pastaj luajti me Dagllas Melvyn Ninotchka me 1939. Garbo u propozua për Çmimin e Akademisë për aktoren më të mirë për Anna Christie të realizuar më 1930, “Romance” 1930, “Camille” 1937 dhe “Ninotchka” 1939. Më 1939 për aktrimin në komedinë satirike “Ninotchka”, arrin famën botërore dhe nominohet për tri çmime “Oskar”. Pas mossuksesit të filmit “Gruaja me dy fytyra”, Greta Garbo më 1941 tërhiqet përgjithmonë nga filmi. Më 1954 Garbo shpërblehet me çmimin special Oskar për angazhimin e saj jetësor në artin filmik. Këtë çmim vetë nuk e ka marrë.
Garbo jetoi vitet e fundit të jetës së saj në izolim absolut. Ajo konsiderohet si një ndër yjet më të mëdha e më enigmatike që ka prodhuar ndonjëherë Metro-Goldwyn-Mayer dhe sistemi studio Natyrore. Në vitin 1954 legjenda e filmit nderohet me çmimin e nderit nga Akademia Amerikane e Filmit. Ajo gradualisht u tërhoq nga bota argëtuese dhe shkoi në një jetë të vetmuar në qytetin e Nju-Jorkut, duke refuzuar të bëjë ndonjë shfaqje publike. Në 1974, regjisori Peter de Romë Garbo e publikoi një video të saj pornografike, të paautorizuar. Por pavarësisht nga të gjitha këto përpjekje për ta shuar famën e Garbos, ajo ishte votuar si aktorja më e mire e heshtur e shekullit . Intervista e saj e fundit ishte ndoshta me Callan shkrimtar argëtues Pali i gazetës britanike “Daily Mail” gjatë Festivalit të Filmit të Kanës.
Ajo vdiq në në spitalin e Nju-Jorkut më 15 prill 1990, në moshën 84-vjeçare, nga pneumonia dhe mosfunksionimi i veshkave. Më parë ishte trajtuar me sukses për kancerin e gjirit. Pas vdekjes, trupi i saj qe djegur, dhe pas një beteje të ashpër ligjore hiri i saj u varros në varrezat Skogskyrkogården në Stokholm, në vendin e saj të lindjes. Pasuria e saj është vlerësuar në 20.000.000 USD$, të cilën ia kishte lënë mbesës së saj, Gray Reisfield nga New Jersey. Në vitin 1950 ishte shpallur si gruaja më e bukur që ndonjëherë ka jetuar, gjë që e e ka bërë atë të futet në Librin Gines të Botës. Ndërkaq në vitin 1999 Instituti i Filmit Amerikan e rendit atë të pestën si Ylli më i Madh Femër i të Gjitha Kohërave. Për kontributin e saj në kinema ajo ka një yll në Hollywood Walk of Fame në Hollywood Boulevard 6901. Përveç kësaj, në shtator 2005, shërbimi postar i Shteteve të Bashkuara dhe ai i Suedisë së bashku lëshuan dy pullat postar në shenjë nderi e përkujtimi për të.
Garbo nuk ishte martuar asnjëherë dhe krahas roleve dhe jetës si aktore, në të cilat shkëlqeu me bukurinë dhe talentin e saj, ishte në qendër të vëmendjes edhe jeta e saj private. Ashtu që, lidhjet e saj të dashurisë ishin kryesisht tema të titujve të shkrimeve dhe sipas opinionit hollivudian njifet edhe si “sfinga suedeze” dhe “e huaja misterioze”. Bukuria e saj tërheqëse ishte shumë e përshtatshme për role romantike të femrave në shumë shfaqje. Shumë herë ishte folur për lidhjet e saj me artistë të shumtë, ndër të cilët ishin emra të njohur si aktori George Brent, dirigjenti Leopold Stokoëski, mjeku Gayelord Hauser, fotografi Cecil Beaton, dhe menaxheri i saj Xhorxh Schlee, lidhje këto të cilat ishin vetëm të karakterit miqësor.
