ERVINA HALILI
Në pyll
Në pyll âsht nji kangë
unë nuk e kuptoj
ajo më thërret pameshirshem
në ritëm
trokaik
unë vallëzoj
halucinante
askush nuk më sheh
vec pasqyrave varun drunjeve
në pyll âsht nji mur
edhe tre të tjerë
formojnë nji kub
unë rri aty
në mes
bashkë me nji flutur
që nuk do
krahët m’i çelë
dremit mbi gjunin tim
pylli ka nji za
unë nuk e kuptoj
ai më lutet
më lutet
‘hapi sytë
më nxirr prej teje
Le të fërfëllijmë të dy në erë”
unë hapë sytë
dhe pylli
bahet
Graz, Schlossbergplatz 10, Mars 2016
* * *
ka me ardhë vjeshta njeriu im
e gjethet kanë me i fshi vijat e kufijve në
asfalt
gjithçka ka me ngja në
erosin e nji bote tjetër
e nji ditë kur s’mbetet gja tjetër për me u
shkundë
kanë me ra puplat nga krahët e tu
mbi vajin e bebeve qe lindun s’janë…ende
mu gjithmone ka me qene tuj m’mungu
diçka
që s’e njoh
(Foto: Brigitte Hamadey/ @Poeteka)
