Njerëzit në këtë plazh nuk do t’i vënë
më kurrë shputat e tyre mbi
gjurmët që lanë kur patn’ kaluar atypari.
E vërtetë kaq mizore
por prej saj rrjedh vaj mirësie,
ajo di se bota është kaq e madhe sa që nuk të lind fare nevoja
t’i kthehesh hapave të lëna pas. Ky qiell i mban të tëra në gji.
Në të ngrysur pashë një djalë shpëtimtar, zijosh,
të përkulur mbi një vajzë të mbytur, flokartë
që i përcillte frymë në gojë sikurse një dashnor.
Foto © Vasil Qesari
[Yehuda Amichaï / 16.Les gens sur cette plage ne mettront
plus jamais la plante de leurs pieds
dans les empreintes qu’ils ont laissées en passant.
C’est une vérité cruelle
mais parfois elle pleure de bonheur
de savoir que le monde est si grand et qu’il n’y a nul besoin
de revenir sur ses pas. Tour est contenu dans le ciel.
À la tombèe du jour j’ai vu un sauveteur
brun qui, penché sur une noyée dorée,
la raninait de sa bouche come un amant.]
Shqipëroi dhe foto Edon Qesari
