Nëse bota është e vrazhdë, Anja
Lëkura e regjur nga kripë e ëndrrës është faqja
Ku do të shkruash historinë tënde, time, tonën
Do ta gdhendësh me ngjyrat e tokës, zjarrit, ujit
Tanë botën e lume krejt
Botën që derdhet e përhapet sall këtu ku jemi
E nëse oxhaku bie, Anja
Në vatër do xixiëllojë prushi,
Drita e yjet do hyjnë kah gurët e qosheve të shtëpisë së gjyshit
E do zgjaten si duart e tij që mbështillnin
Duhanin mbi hirin e fletëve
Hana ka me ta shfaq anën tjatër
Mbështjellë n’mëndafsh fjalësh të nanës
Deri sa të bëhet e plotë në kupë të qiellit
Do të ndërrojnë stinët, Anja
Do të piqen shegët, portokallet, ullinjtë si sytë e saj të bukur
Me lëng jete
Mollët do të pikojnë nga degët e nuk do të thyhen pemët
Mbi kokën tënde të bukur do të çahen gështenjat e pjekura
Do mbetet ngjyra mbi flokët e tu përhapur nga era gjithkund
Do shohësh tokën e pluguar ku hidhet gruri
Farën n’gjumë të ëmbël nën plis
Mbuluar nga bora
Do të vallëzosh në akull balerina ime
E unë do të jem flutur diku rreth zjarrit
…njerëzit do ti duash ashtu si janë
Të vegjël, të hidhët, të trishtuar, të sëmurë, e të krisur
Do ti shohësh të gjitha Anja,
Do pish mjaltë e verë,
Do hidhërohesh, do të qash, do të rrëzohesh,
Do të biesh për tokë prej dhimbjes
Pastaj do të ngrihesh, do të ngjitesh lart për të qenë
Bijë, vashë, nanë e grua
Për të mbetur motër e fëmijë e qashtër si drita
E dashura e ambël e dashurisë së jetës
Nëse bota është e egër Anja
Lëkura e regjur e saj është faqja
Ku do gdhendësh jetën.
(Entela Kasi)
