Dua të bëhet një grevë që t’i takoj të gjithë.
Të bëjnë grevë krahët, këmbët, flokët,
një grevë që të lindë në çdo trup.
Dua një gevë
puntorësh, pëllumbash,
shoferësh, lulesh
teknikësh, fëmijësh
mjekësh, grash.
Dua një grevë të madhe
që të arrijë deri te dashuria.
Një grevë që të ndalojë gjithçka
orët, fabrikat,
ndërmarrjet, shkollat,
autobuzët, spitalet
rrugët, portet.
Të bëjnë grevë sytë, duart, puthjet.
Një grevë e madhe ku të mos lejohet as të marrësh frymë,
një grevë që të lindet heshtja
për të dëgjuar hapat e tiranit që largohet.
© shqipëroi Maksim Rakipaj (Poete bashkëkohëse nga Nikaragua, Xhokonda Beli (1948), poezia e parë që kam shqipëruar prej saj në vitin 2012)
