Nga Mirela Kumbaro Furxhi
“Mos shko”, më tha im atë, kur i thashë per ftesën që më bëri Edi Rama dhe Partia Socialiste për t’iu bashkuar skuadrës së Rilindjes në ndërtimin e qeverisë së re.
“Politika është e pabesë, e vështirë, do të të njollosë.”
Gjithmonë kam gjetur ujdinë me tim atë. Kësaj radhe nuk e gjeta.
Unë vendosa të kaloj rubikonin dhe të futem në politikë duke marrë përsipër detyrën e ministrit të kulturës.
Ai mbeti i pezmatuar, i trishtuar, plot ankth duke ndjekur çdo ditë mediat dhe titujt e gazetave që kur një grua del në mejdan të politikës nuk ta kursen baltën dhe fyerjen,
dhe, si për të refuzuar përjetësisht këtë spektakël banal, ku nuk mund ta shihte të bijën të ndotej, vendosi ta ndalte jetën pak javë pasi unë e “zhgënjeva,” duke mos i shkuar per fije deshires se tij, por më parë më la amanet Gjirokastrën.
Ndërkohë unë, pas 25 vitesh kur politika jo rrallë më kishte zhgënjyer, kur politikanë, gjithëfarë, nuk më frymëzonin më, për të parën herë pashë një dritë dhe një energji të re, një vullnet se mund të kalojmë më në fund nga tranzicioni në zhvillimin e qendrueshëm dhe modern.
Ku ke qene? do thoni ju..
– Kam qenë jashtë politikës por duke qenë shumë politike.
Kam qenë politike kur vendosa të rris fëmijët e mi në këtë vend, që ata të mësonin gjuhën dhe kulturën e vendit si themel të palëkundur të identitetit dhe personalitetit të tyre.
Që ata të lidheshin fort me gjyshin libohovit dhe gjyshen gjirokastrite. Që kur të rriteshin e të bëheshin qytetarë të botës, gjuhët e së cilës do të mësonin, të mos harronin se themelin e kanë të patundur në rrënjët e kulturës kombëtare dhe se vetem ato rrënjë do t’u jepnin lirinë të fluturonin.
Kam qenë politike kur iu përkushtova botës akademike dhe për 30 vjet rresht u rrita vetë në Universitet dhe rrita 30 breza studentësh që më bëjnë të lumtur sot kur i gjej në nivelet më të larta të biznesit, shkencës, artit, në botë dhe në Shqipëri, por edhe në personalitete tëspikatur të politikës e medias.
Kam qenë politike kur me profesionin tim jam gjendur e kam asistuar momentet kyçe të historisë së Shqipërisë e të Ballkanit të këtyre 25 viteve të fundit çka më mesoi se Ballkani, Shqiperia e Gjirokastra qe duam kane vete nje rruge zhvillimi atë të kultures dhe integrimit europian.
Kam qenë politike kur kam folur me zë të lartë, kritikuar fort a sulmuar me shpirt çdo ngjarje a fenomen që i rrinte ngushtë vizionit që kam për Shqipërinë që dua.
Kam qenë politike kur hapur, me zemër, me mendje dhe me ide kam kontribuar sado pak në politikat e zhvillimit të Qytetit të Edi Ramës dhe në programet e Partisë Socialiste.
Pra qenie politike nuk te bën karrigia ku rri, e ca me pak karrigia qe blen apo uzurpon a thua se ne karrige ke lindur! Qenia politike buron nga ndergjegjia qe ke per vendin, shtetin e se drejtes, nga te qenit qytetar ne mendim në Republikën ku jetojmë.
Për 4 vjet Partia Socialiste më dha mundësinë e jashtëzakonshme që mendimin dhe qenien politike individuale ta kthej në aksion zhvillimi, publik, ta kthej në punë per njerezit.
Partia Socialiste më hapi derën që të bëhem pjesë e një skuadre që mendon, punon, projekton, sfidon, ndërton dhe hap një vision jo vetëm për ca, por për Qytetin, jo vetëm për sot por për ardhmërinë, jo për tarafet e së shkuarës, por për Shqipërinë e gjeneratës tjetër.
Sot jam këtu.
Nuk e mendoja që do të vinte kaq shpejt ky moment.
Bëmë bilancet e një 4vjeçari plot sifda ku ndërtuam 4 muze dhe hapëm 4 kantjere teatrosh, ku rilindëm qendra të trashëgimisë kulturore, nga Korça në Dhërmi, nga Kruja në Gjirokastër, ku hapëm shumë kantiere të tjerë nga Përmeti në Theth, ku bashkë me artistët i treguam botës pasaportën tonë më të mirë, KULTURËN.
Nuk ka qene e lehte sepse u perballem me sfidat dhe vështirësitë e buxheteve të varfëruara në 25 vjet, e borxheve të akumuluara e të fshehura tinëz, e mungesës së politikave dhe të investimeve, e mungesës së rregullave ose ca më keq e nëpërkmëmbjes së rregullave prej tarafeve, korrupsionit dhe shitblerjes së poshtër të votës.
Kemi bërë shumë në këto 4 vjet, por jo aq sa mendojmë se duhen për Shqipërinë që duam, për Gjirokastrën që duam, për Përmetin, Dropullin, Tepelenën, Libohovën, Këlcyrën, Memaliajn që Duam.
Sepse Gjriokastra që duam është shumë më e mirë, shumë më e qëndrueshme, shumë më e hapur, shumë më e rregullt, është Gjirokastra e shqiptarëve që duan të punësohen me rregulla, me meritë, me respektin për traditën, për kulturën, për familjen, për gruan dhe për burrin.
Gjirokastra që duam është Gjriokastra, Përmeti, Tepelena, Libohova, Dropulli, Këlcyra, Memaliaj, ku projekti kthen ëndrën ne realitet për të gjithë , dhe jo një gotë bosh mbushur me premtime që blejnë dinjitetin e njeriut për një vit ose për një muaj!
Dhe pasi ndërtuam projektin e Shqipërisë që duam, pasi filluam ta ndërtojmë bashkë dhe ta tregojmë bashkë se si është ky projekt,
kemi detyrën dhe përgjegjësinë ta çojmë deri në fund,
kemi detyrën ta kthejmë Qarkun e Gjirokastrës në qendrën eturizmit kulturor, dhe te prodhimit bujqesor,
në referencën e pashmangshme të zhvillimit dhe të urës lidhëse të jugut të Shqipërisë me Europën.
Ja pse jam këtu sot.
Ja pse jam e nderuar dhe po aq me shumë përgjegjësi,- nuk jua a fsheh qe jam dhe e sfiduar, – që jam pjesë e skuadrës së fitores se sigurt te Partisë Socialiste në Gjirokastër. Sepse vetem Partia Socialiste ka dhene provat e sigurise dhe te forces qe do te beje shtet jo vetem per anetaret e Partise por per te gjithe shqiptaret se Qyteti dhe Republika jone, ajo e verteta eshte e te gjitheve dhe vetem te gjithe bashke mund ta bejme Shqiperine qe duam. Me Partine Socialiste.
Pergjegjesi e madhe por nuk me tutet syri sepse jemi 7.
7 nga Ju.
7 si Ju.
7 për Ju.
Sekreti i fitores së skuadrës sonë është sepse të 7 jemi nga ky Qark dhe të mbrujtur me historinë, kulturën dhe traditat e jashtëzakonshme të këtij qarku.
Të 7 kemi treguar se ia kemi dalë vete në jetë.
Të 7 I kemi dhënë Partisë Socialiste dhe nuk e kemi përdorur atë
Të 7 e kemi marrë teserën e Partisë Socialiste si përgjegjësi dhe jo si favor,
Me karrierën tonë, me jetën tonë, me familjet tona, ne i japim Qarkut të Gjirokastrës energji se jemi enë komunikuese, ku për çdo gjirokastrit, për çdo përmetar, tepelenas, libohovit, dropullit, memaliajs, kelcyriot, ka gjithmonë një derë të hapur këtu dhe në Tiranë.
Prandaj ne fund i drejtohem tim eti, atje ku eshte: une ia dola, nuk me njollosi politika se skuadra ku bej pjese me mbron.
Kjo eshte skuadra e fitores se Partise Socialiste per Gjirokastren qe duam/ Fjala e ministres Kumbaro gjatë prezantimit të kandidatëve të qarkut Gjirokastër
