1980. Tirana komuniste dhe një shkrimtar që shet cigare. Mehmet Myftiu shkruan një roman titulluar “Tronditjet e një njeriu”- ku flitet për marrëdhënien e një shkrimtari “të çmendur” me një vajzë të vogël, 12-vjeçare, që pavarësisht moshës, kërkon marrëdhënie shumë intime me 40-vjeçarin.
A është një “Lolitë” si ajo e Nabokovit, Trëndafilja? Cilat kanë qenë arsyet që Mehmet Myftiu e ka shkruar, është ndikuar nga Nabokovi, e njihte këtë vepër, a ka nota autobiografike, a ka parë diçka të ngjashme përreth tij, në vitet kur iu ndalua botimi i veprave? Ende nuk dihet. Vepra e tij, që nisi të shkruhej 36 vite më parë, ëshët botuar këto ditë.
Ja disa fjali shkëputur nga romani:
“Bardhi e kuptoi se asaj i pëlqyen përkëdheljet e tij, bile se kërkonte diçka më tepër. U turbullua, e humbi, iu afrua dhe më dhe i fërkoi me epsh të hapur fytyrën, trupin, gjinjët e pa rritur mirë. Vajza e vogël u zverdh, por nuk lëvizi. Ajo po kënaqej. Bardhi u largua shpejt nga trupi i saj, se vërtetë mund ta shihnin njerëzit. U largua dhe Trëndafilja duke ndjerë nxehtësinë e fërkimit të duarve të tij në gjinjët që sapo kishin filluar t’i rriteshin. ’Degjenerimi dhe shkatërrimi nuk do të ndodhnin kurrë, po të mos sillnin kënaqësi, sidomos në fillim, potë mos ishin helm i mbështjellur me sheqer’, mendoi ai i dërmuar shpirtërisht.”
“Bojaxhiun e vrau ndërgjegja se e dinte fare mirë që edhe përkëdheljet, fërkimet, puthjet e një të miture dënoheshin nga ligji në fuqi dhe e ndjeu veten hipokrit. Vajza e vogël përsëri heshtte, por kësaj rradhe mes fjalëve dhe veprimeve të bojaxhiut ajo dalloi diçka të gënjeshtër. Bardhi hapi derën dhe e nxori jashtë. Po kthehej në shtëpi i kapitur. Puthjet dhe shtrëngimet e Trëndafiles i kishin dhënë gëzim, ëmbëlsi, ngrohtësi, por rreziku që i sillnin ato e trembte. E vriste ndërgjegja se ishte shtyrë edhe më tej me vajzën e vogël, se po dyzonte ndaj gruas dhe fëmijve, se po njollosej gjithnjë e më tepër”
Mehmet Myftiu lindi në vitin 1930 në Tiranë; në moshën 12 vjeçare u lidh me lëvizjen Nacional-Çlirimtare dhe u internua në kampin nazist të Prishtinës, ku shpëtoi rastësisht nga vdekja. Pas çlirimit punoi si gazetar duke iu kushtuar në të njëjtën kohë letërsisë. Ai guxoi të vërë në dyshim ligjet e realizmit socialist dhe të mbrojë të drejtën e shprehjes së mendimit të shkrimtarit Kasëm Trebeshina. Autoritetet komuniste e dërguan në internim. Aty lindi romani i tij autobiografik i titulluar “Shkrimtari”, që u dënua si reaksionar nga regjimi. Mehmet Myftiu u deklarua “armik i popullit” dhe iu hoq e drejta e botimit. Për njëzet e pesë vjet rresht ai punoi si shitës cigaresh. Veprat e tij, midis të cilave “romani i mallkuar”, u botuan pas rënies së diktaturës.(pasqyre.al)
